تاریخ درج خبر:1399/06/21                                                                                     شناسه خبر:13990613

دکتر کمال قاسمی بزدی رئیس مجتمع آموزش عالی کشاورزی تربت جام طی بازدیدی که در روز پنج شنبه مورخ 13 شهریور 1399 از مزارع شهرستان تربت جام داشتند، وقتی با کشاورزانی که متاسفانه با استنباط غلط بعد از برداشت محصول، در حال آتش زدن کاه و کلش زمین های خود بودند برخورد کردند، ضمن صحبت هایی که با آنها داشتند اینچنین پیام دادند:

کشاورزان عزیز! خواهش می کنم کاه و کلش و بقایای گیاهی مزارع خود را آتش نزنید، چرا که با این کار سرمایه آینده خود را آتش خواهید زد و از بین خواهید برد. بقایای گیاهی امروز مزارع شما، سرمایه آینده خاک زراعی شما هستند، استدعا دارم از سوزاندن بقایای گیاهی پس از برداشت محصول خودداری کنید و خاک زراعی خود، به عنوان منبع قابل ذخیره ای برای نسل های آینده کشور را نابود نکنید.

دکتر قاسمی بزدی بیان کردند: من هر وقت از کنار مزرعه ای گذر می‌کنم که به دست صاحب آن در حال سوختن است، از عمق وجود خود می سوزم. این باور در من ایجاد می‌شود و اینچنین تصور می کنم که شاید آن کشاورز دل مرا آتش می زند. به عنوان یک ایرانی دوستدار طبیعت، در کنار مزرعه می ایستم، با کشاورز صحبت می‌کنم و به او می‌گویم: چرا؟ هر از گاهی به دوستان و هموطنانم که نسبت به سالم نگه داشتن طبیعت بی تفاوتند، با لبخند تذکر می دهم. درست است که نمی توانم همه را اصلاح کنم و نمی توانم به همه تذکر دهم، اما چون طبیعت را میراث پدران و سهم فرزندانم می دانم، درس حفاظت از طبیعت را در مدرسه زندگی آموخته ام و دوست دارم پاسدار طبیعت آسیب دیده ایران باشم، وظیفه خود می دانم که بگویم: اگر چیزی به خاک اضافه نمی کنید، لااقل چیزی از آن نکاهید!

گاهی اوقات این مسئله را به حساب تصمیمات آنی آنها می گذارم که متاسفانه هرساله برخی از بهره برداران حوزه کشاورزی با استنباط غلط بعد از برداشت محصول، اقدام به آتش زدن بقایای گیاهی می کنند. اغلب کشاورزان، کاه و کلش را ماده‌ای مزاحم و دست و پاگیر برای زراعت بعدی تلقی می کنند و اغلب در صدد حذف آن از مزرعه و کشت در زمینی عاری از بقایای گیاهی هستند. گاهی اوقات دلیل آن را ناآگاهی می دانم و گاهی اوقات آن را به حساب این می گذارم که شاید ما متخصصین کشاورزی، ماموریت خودمان را به درستی انجام نداده ایم. شاید ما می‌توانستیم بیشتر از این به کشاورزان نزدیک شویم و آموزش دهیم! اگر یک کشاورز بنا به هر دلیلی، بقایای گیاهی زمین خود را آتش می زند، شاید ما مقصریم! شاید ما بیشتر از آنها مقصریم، چراکه در این رابطه وقت نگذاشته ایم تا با آنها مشاوره داشته باشیم و این مسائل را به اطلاع آنها برسانیم و آگاهی را در بین جامعه کشاورزان افزایش دهیم.

اگر یک کشاورز، زمین زراعی خود را آتش می زند، قبل از هر چیز باید بگوییم که ارزش خاک را نمی داند! او نمی داند یا نمی خواهد بداند که خاک یکی از بزرگترین نعمت های خداوند است! او نمی داند که خاک یک اکوسیستم زنده است! خاک مرده نیست! خاک پر از انواع میکروارگانیسم های مفید و موجودات ذره بینی زنده مختلف است که هر کدام از آنها به نوعی در زندگی بشر و زندگی همه موجودات زنده و در آینده اکوسیستم موثرند! خاک ارزشمند است! اگر ما با آتش زدن کاه و کلش به طور غیر مستقیم خاک را نابود می کنیم، به دلیل این است که ارزش خاک را هنوز درست نمی دانیم!
هنوز نمی دانیم که!
سوزاندن بقایای گیاهی، در واقع آتش زدن بخشی از سرمایه کشاورزان است.
هنوز به این مسئله واقف نیستیم که!
آتش زدن زمین باعث می شود میکروارگانیسم های مفید خاک که جمعیت آنها به طور متوسط یک میلیارد موجود زنده در یک سانتی متر مکعب خاک تخمین زده می شود از بین بروند. با توجه به این‌که زمین زراعی یک اکوسیستم طبیعی است و موجودات زنده ذره بینی فراوانی مانند قارچ‌ها و کرم‌ها در آن وجود دارند که موجب تولید مواد مغذی برای خاک کشاورزی می‌شوند، آتش زدن بقایای محصولات، موجب نابودی این میکروارگانیسم‌های مفید و در نتیجه کاهش مواد مغذی خاک می‌شود و این کار برای خاک ضررهای فراوانی دارد.
هنوز به این مسئله توجه نکرده ایم که!
سوزاندن مزارع، موجب مرگ تدریجی خاک و آلودگی هوا می‌شود و علاوه بر آلودگی های زیست محیطی، اثرات مخرب و جبران ناپذیری را در پی خواهد داشت.

هنوز به این مسئله اهمیت نمی دهیم که!
آتش زدن کاه و کلش توسط کشاورزان طبق ماده ۶۸۸ قانون مجازات اسلامی تعزیرات، تهدید علیه بهداشت عمومی بوده و جرم محسوب می شود و متخلفان طبق قانون به سه ماه حبس و جریمه نقدی محکوم می شوند.
هنوز متوجه نیستیم که!