تاریخ انتشار خبر: 20 مرداد 98 شناسه خبر:13980520
پیام دکتر کمال قاسمی بزدی به مناسبت عید قربان
وقتی به عید قربان فکر می کنیم، سوالی ذهنمان را درگیر می کند که جای بسی تامل دارد: قربانی کردن یا قربانی شدن؟
عید قربان، عید قربانی کردن نیست، چرا که اگر چنین بود اسماعیل باید قربانی می شد. عید قربان، عید تفکر از جان گذشتگی و از مال گذشتگی است. عید فایق آمدن بر خواسته هاست. عید با هم بودن و برای دیگران بودن است. عید جدایی از دلبستگی هاست. عید فدا کردن چیزی برای خلاصی از هوای نفس و خودخواهی هاست.
اما باید بدانیم که فدا کردن، فنا کردن نیست. فنا کردن هم فداکاری نیست. فدا کردن برای فنا نشدن در پی هدفی متعالی، خواسته ای الهی است. بیاییم هوای نفس را جور دیگری تفسیر کنیم. هواخواهی برای رهیابی به عزت نفس با رهایی از هوای نفس، اگر قربانی کردن به قربانی شدن منتهی شود.
آیا پس از قربانی شدن، قربانی کردن جایز است؟ آیا قربانی شدن در پی ارتقای فکری جامعه ای که خود قربانی چیزهای دیگری است، قربانی به حساب می آید؟ آیا قربانی فقط با ریختن خون گاو و شتر و گوسفند معنا پیدا می کند؟
چرا برای کسی که از قافله جا مانده است، تا سه روز پس از عید قربان، قربانی کردن جایز است؟ ما که سال ها از قافله عقب افتاده ایم، تا کی مجاز به قربانی کردن خواهیم بود؟ سالهاست برای قربانی کردن اعلام آمادگی کرده ایم. آیا روزی خواهد رسید که برای قربانی شدن وقت قبلی بگیریم؟
پس! بیاییم در این عید جلیل القدر و روز بزرگ خداوند، قربانگاهی بسازیم به اندازه جولانگاهی ابدی همراه با تفکری سترگ که یاد بگیریم و یاد بدهیم که چگونه قربانی کنیم.
با احترام
کمال قاسمی بزدی
رئیس مجتمع آموزش عالی کشاورزی و دامپروری تربت‌جام
|
